kankail
(ZU / BL)
–
kankailu
(zab.)
un homme dégingandé, très en colère, levait les bras au ciel
gizon kankail batek, haserre bizian, besoak zerura buruz altxatzen zituen
[euskarazko hitzak bila Nola Erran hiztegiaren barnean]
euskarazko hitzetan
