[euskarazko hitzak bila Nola Erran hiztegiaren barnean]

euskarazko hitzetan

défier

défier /defje/ // 1 verbe transitif
a)
 + adversaire desafiatu desafiatü (ZU) desafioa bota desafioa egin ixpixo egin (BL)
j'ignore si ses yeux me défiaient ou s'ils m'interrogeaient
ez dakit haren begiek desafiatzen nindutenez ala galdezkatzen
défier qn de faire qch
norbait zerbaiten egitera desafiatu
b)
 + autorité, adversité, opinion publique buru egin bürü egin (ZU) aurre egin (MD)
il pensait qu'un petit Etat ne pouvait défier les grands Etats
uste zuen estatu ttipi batek ez ziezaiekeela buru egin estatu handiei
à des prix défiant toute concurrence
nehon ez diren prezio merkeetan
2 se défier verbe pronominal littéraire
se défier de
(norbaitez/zerbaitez) mesfidatu (norbaitez/zerbaitez) mesfidatü (ZU) (norbaitez/zerbaitez) mesfida izan
le défaut de ce roi est de se défier des hommes les plus sages
errege haren baia da gizon prestuenez mesfida izatea