[euskarazko hitzak bila Nola Erran hiztegiaren barnean]

euskarazko hitzetan

blanchir

blanchir /blɑ̃ʃiʀ/ // 1 verbe transitif
a)
zuritu – xuritü (ZU)
la neige a blanchi les montagnes
elurrak mendiak zuritu ditu
 + mur gisuztatu (BL) – latsünez xuritü (ZU) – kareztatu (MD)
nous avons blanchi les murs de la maison
etxeko paretak gisuztatu ditugu
le maçon avait rapidement blanchi à la chaux les murs de la chambre
harginak berehala latsünez xuritü zütüan kanberako paretak (ZU)
(faire) blanchir
 + légumes (barazkariak) ur irakinean zenbait minutu atxiki – (baratzekiak) hur herakian minüta zonbaitez etxeki (ZU) ()
b)
 + linge – argent zuritu – garbitu – [euskarazko testua]
c'étaient eux qui blanchissaient le linge
haiek zituzten oihalak garbitzen – hek zütüen oihalak xuritzen (ZU)
c)  = disculper
 + personne, réputation zuritu
le tribunal a blanchi l'accusé
auzitegiak akusatua zuritu du
2 verbe intransitif
 sujet:cheveux zuritu – urdindu
en vieillissant, les cheveux blanchissent
zahartzean ilea zuritzen/urdintzen da – zahartzean biloak xuritzen dira (ZU)
3 se blanchir verbe pronominal
nork bere burua zuritu
il écrivit un long texte afin de se blanchir de toutes les accusations
idazki luze bat egin zuen bere burua akusazio guziez zuritu beharrez