[euskarazko hitzak bila Nola Erran hiztegiaren barnean]

euskarazko hitzetan

éveil

éveil /evɛj/ nom masculin littéraire
de dormeur, intelligence iratzartze atzartze esnatze (MD)
le doux éveil d'un enfant
haur baten iratzartze eztia
lui, dans sa mesure et dans son possible, il voulait prendre part, par la plume au moins, à l'éveil des Basques
berak bere neurrian, ahal bezala, lumaz bederen, nahi zuen parte hartu, euskaldunen iratzarpenean
de soupçons pizte
être en éveil
 sujet:personne, sens atzarrik egon iratzarririk egon (ZU) erne egon
donner l'éveil
ohartarazi abisua eman
activités d'éveil (École)
gogoa pizteko jarduerak gogoaren pizteko ariketak (ZU)